مرحوم شیخ صدوق در کتاب اعیان الشیعه به ملاقات امام رضا علیه السلام با ابونواس شاعر برجسته عرب علیه السلام اشاره کرده و ابیاتی از این شاعر را در مدح آن حضرت نقل کرده است.این ابیات را ابن یمین فریومدی به خوبی اقتباس و ترجمه کرده است.
قیل لی انت اوحد الناس فی
کل کلام من المقال بدیه
لک فی جوهر الکلام فنون
ینثر الدر فی یدی مجتنیه
فعلی ما ترکت مدح ابن موسی
والخصال التی تجمعن فیه
قلت لا اهتدی لمدح امام
کان جبریل خادما لابیه
اقتباس ابن یمین فریومدی از این شعر:
به پند ابن یمین گفت دوستی که تویی
که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش
چرا مدیح سرای رضا همی نشوی
که در جهان نبود کس به پاکی هنرش
بگفتمش که نیارم ستود امامی را
که جبرئیل امین بود خادم پدرش
روزی ابونواس از خانه اش بیرون آمد، نظرش به سواری افتاد که از روبه رو می آمد ولی صورتش مشخص نبود، پرسید او کیست؟ گفتند او علی بن موسی الرضا است، وی بلافاصله این رباعی را سرود:
اذا ابصرتک العین من بعد غایه
و عارض فیک الشک اثبتک القلب
و لو ان قوما امموک لقادهم
نسیمک حتی یستدل بک الرکب
ترجمه:
اگر چشم تو را از دور ببیند و در شناسایی تو شک کند، دل شک نمی کند و درباره تو یقین دارد. و اگر قومی قصد حرکت به سوی تو را داشته باشند، نسیم و بوی خوش تو آن ها را راه می نماید.
به نقل از علی بن موسی ع، امام رضا نوشته مرضیه محمدزاده، نشر دلیل ما
